Çin’deki işsizler yeni bir iş unvanı buluyor: ‘tam zamanlı çocuk’

Tian Yinan geçen sonbaharda sosyal medyada gezinirken ilgi çekici yeni bir iş türünün video günlüğüne rastladı.

Gönderide genç bir kadın, güne peluş pembe bir bornozla, baharatlı güveçle dolu bir paketten yemek yiyerek başladı. Öğleden sonraları kitap okuyor ve akşam yemeğinde televizyon izlerken kırmızı ejder meyvesi ve kabuklu ayçiçeği çekirdeği atıştırıyordu. Kendisine “tam zamanlı kız” adını verdi.

Tian kendini bu kadar basit bir hayatı kıskanırken buldu. Kendisi turizm işletmeciliği bölümünde okuyan bir üniversite öğrencisiydi ve Çin’in güneyindeki Guangzhou şehrinde bir otelde staj yapıyordu. İş ezberciydi, maaş düşüktü ve yalnız ya da ailesinden uzakta yaşamaktan hoşlanmıyordu.

Videoyu annesine iletti ve mezun olduktan sonra kendisinin de tam zamanlı bir kız çocuğu olup olamayacağını sordu. Annesi kabul etti.

23 yaşındaki oyuncu, “İşte o zaman stajım bittikten sonra bir daha çalışmamaya, en azından tam zamanlı çalışmamaya karar verdim” dedi.

Çin ekonomisi kötüleştikçe ve iş fırsatları azaldıkça, Aralık ayında popüler bir Çin internet forumunda dolaşan profesyonel oğul veya kız olma kavramı yükselişe geçti.

UCLA antropoloji profesörü Yunxiang Yan, aile boyutları küçüldükçe ebeveynler ve çocuklar arasındaki bağların güçlendiğini belirterek, “Gençler etraflarına baktıklarında ebeveynlerinden başka güvenebilecekleri neredeyse hiç kimse kalmadığını görüyor” dedi.

Yan, “Bu, ekonomik krizden daha karmaşık, ancak ekonomik kriz kesinlikle tetikleyicidir” dedi.

“Tam zamanlı çocuk” olgusuna kaç kişinin katıldığı belli değil; ancak bu, internette yaygın ve bölücü bir konu haline geldi; ilgili hashtag’ler Çin’in Instagram benzeri uygulaması Xiaohongshu’da 40 milyondan fazla görüntülendi.

Bu eğilim dünyanın ikinci büyük ekonomisi için hem memnuniyet verici hem de endişe verici. Genç yetişkinler arasında işsizlik rekor seviyelere tırmanırken, bazı Çin medyası, gençlerin evde boş boş vakit geçirmek yerine zamanlarını ve enerjilerini ebeveynlerine bakmaya harcadıkları beklentisiyle düzenlemenin “iş” yönünü vurguladı.

Ancak uygulamanın kalıcı olup olmamasının, sıkı COVİD-19 salgını nedeniyle uygulanan karantinaların ardından toparlanması zaten zayıf tüketici harcamaları, yüksek borç seviyeleri ve kötüleşen emlak krizi nedeniyle baskı altında olan Çin ekonomisi için daha geniş sonuçları olabilir.

Fransız yatırım bankası Natixis’in Asya Pasifik baş ekonomisti Alicia Garcia-Herrero, “Eğer yapısal bir sorun haline gelirse, üretkenliğin azalması açısından çok önemli bir maliyeti olacak” dedi. “Hala kalıcı bir etki yaratabilir çünkü evde çalışan bu gençler aslında artık başka iş bulamayabilir.”

Bu yılın başında ailesiyle birlikte kıyı kenti Zhuhai’ye taşınan Tian, ​​artık zamanını seyahat blogu yazarak ve 15 yaşındaki kız kardeşine bakarak geçiriyor. Annesi destekleyici olsa da daha geleneksel görüşlere sahip olan babası onun “tam zamanlı çocuk” statüsünü kabul etmekte zorlanır.

“Kendisine daha çok benzemem ve diğer Çinli ebeveynlerin yaşam tarzını takip etmem gerektiğini düşünüyor: Mezun olduktan sonra iyi bir iş bul, işe git, erkek arkadaş bul, evlen, bu tür şeyler” dedi.

Ancak kendisi, Çin’in yeni mezunları için istikrarlı ve iyi maaşlı bir iş bulmanın daha zor hale geldiğini kabul ettiğini söyledi. Arkadaşları bazı yerel iş fırsatlarını değerlendirdiler ancak Tian ve ailesi onun ayda 400 ila 550 dolar arasında çalışması fikrine karşı çıktılar.

“Sadece bu kadar az para kazanmak için bu kadar uzun süre eğitim gördüğümü, üniversiteden mezun olduğumu ve tam zamanlı çalışmaya başlayacağımı kabul etmek imkansız” dedi.

Birkaç yıl önce birçok Çinli işçi, kariyerlerini ilerletme ve sosyoekonomik basamaklarda yukarı çıkma misyonlarını sorgusuz sualsiz yerine getiriyordu. Ülkenin en iyi teknoloji firmalarındaki cezalandırıcı çalışma saatleri genellikle haftanın altı günü sabah 9’dan akşam 9’a kadar olan kısaltmayla “996” olarak biliniyordu.

Ancak hükümetin teknoloji, eğitim ve emlak gibi sektörlere yönelik baskılarıyla aynı zamana denk gelen salgın, ülkenin en büyük işe alım kurumlarından bazılarının yeni mezun işe alımlarını yavaşlattı. Çin’de kentsel alanlardaki 16-24 yaş arası işsizlik oranı, hükümetin aylık rakamları yayınlamayı durdurmasından önce Haziran ayında %21,3 gibi rekor bir seviyeye ulaşmıştı.

Sonuç olarak, genç nesiller, daha iyi bir yaşam vaadi uğruna uzun iş günlerini ve kişisel fedakarlıkları haklı çıkarmakta zorlanıyor. Bazıları Farklı yaşam tarzlarını denemek için ofis işlerinden vazgeçmek, yaşam kalitesini geleneksel başarıya göre önceliklendirmek. Diğerleri ekonomik yavaşlamayla piyango bileti satın almak veya iş bulmak için dua etmek üzere tapınakları ziyaret etmek gibi başka yollarla başa çıkıyor.

Pekin’de yaşayan Ye Feng, üç ay önce bir finans firmasındaki halkla ilişkiler alanındaki işinden ayrıldıktan sonra “tam zamanlı bir çocuk” oldu. 27 yaşındaki oyuncu, sektörün sıkıntı çekmesi ve ilgisinin azalması nedeniyle zaten daha az saat çalışmaya başlamıştı. Ağır sosyal sorumluluklardan bıkmıştı ve ağır iş yükünden dolayı boyun ağrısı ve mide enfeksiyonlarına yakalanmıştı.

Artık bir daha ofis işine geri dönmeyi hayal bile edemiyor. Bazen annesinin, işlettiği yemekhanedeki tüccarlarla bağlantı kurmasına yardımcı oluyor, ancak zamanının çoğunu dinlenme, kişisel gelişim ve seyahatle geçirmek istediğini söylüyor. Sonunda girişimcilik konusunda elini deneyebilir.

“Başlangıçta para kazanmak için para kazanıyordum. Artık parayı hayallerime ulaşmak için bir araç olarak düşünüyorum” dedi Ye. “Para önemlidir, ancak bu benim tüm hayatım değil.”

Çevrimiçi eleştirmenler, “tam zamanlı çocukları”, geleneksel olarak başka bir isimle bilinen, kişinin ebeveynlerini bedavaya yüklemesi için kullanılan bir örtmece olarak kınadı. Kenlao – kelimenin tam anlamıyla “yaşlıları kemirmek” olarak tercüme edildi.

“Sözde ‘tam zamanlı çocuklar’ normal görevlerinizi işe dönüştürmekten başka bir şey değil. Eğer bir gün anne babanın sana maaşını sağlayamayacağı bir gün gelirse, yine de onlara bakmaya istekli olacak mısın?” bir Xiaohongshu kullanıcısı yorum yaptı. “Bu hiçbir işe yaramayan çocuklar için bir bahane. Yalnızca topluma uyum sağlayarak gerçek değere sahip bir insan olabilirsiniz” diye yazdı bir başkası.

Diğerleri bu eğilimi bir uzantısı olarak görüyor dolaşmaveya “düz yatmak”, hayal kırıklığına uğramış gençlerin fare yarışından vazgeçip hiçbir şey yapmamayı seçmesini tanımlamak için kullanılır.

Hükümeti ekonomik yavaşlamayı tersine çevirmeye çalışırken Başkan Xi Jinping, Çin gençliğini özellikle kırsal, az gelişmiş bölgelerde “acı yemeye” ve sıkı çalışmayı benimsemeye teşvik etti. Ancak işsizliğin bu yıl artmasının nedenlerinden biri de, yeni mezunların çok yorucu veya düşük ücretli olduğunu düşündükleri fırsatları daha iyi bir şey bekleyerek geri çevirmeleri.

UC Berkeley’de öğretim görevlisi olarak görev yapan Fang Xu, “Eğer gerçekten onlar ve ebeveynleri umutlarını kaybetmiş olsalardı, muhtemelen yeniden eğitim alırlar veya daha uzun vadede bir şeyler çözerlerdi” dedi. “Çocuklarının eğitimine ve geleceğine onlarca yıldır yapılan duygusal ve parasal yatırımlar nedeniyle ebeveynler de vazgeçmeyi reddediyor.”

24 yaşındaki Shi Yi, 2020’de finans diplomasını aldıktan sonra birçok iş teklifi aldı ancak daha çekici bulduğu bir alan olan pazarlama alanında yüksek lisans yapmaya karar verdi. Bu yıl mezun olduğundan bu yana yalnızca birkaç mülakata girdi ve beklediğinden çok daha düşük maaşlı bir teklif aldı.

Çin’in doğusundaki Jiangsu eyaletindeki bir şehir olan Nantong’da ailesiyle birlikte yaşayan Shi, daha yoğun olan sonbahar işe alım döneminde şansını tekrar deneyeceğini ve muhtemelen araştırmasını diğer sektörlere doğru genişleteceğini söyledi.

“Mezun olmadan önce ailemden para almayı pek düşünmüyordum. Mezun olduktan sonra para almak biraz utanç verici geliyor” dedi ve iş ararken kendisini “tam zamanlı bir çocuk” olarak gören Shi, şunları söyledi:

Günlerini “tam zamanlı çocuk” olarak belgeleyen çoğu çevrimiçi blog yazarı Shi gibi, istedikleri işi bulamadıkları için evde yaşıyorlar. Ancak bazı yaşlı çalışanlar da aileleriyle daha fazla zaman geçirmenin çekiciliğini fark etti.

Hangzhou’da ailesiyle birlikte yaşayan 31 yaşındaki Zhang Jiayi, “tam zamanlı kız evlat” rolünün daha uygulamalı olduğunu düşünüyor.

Bu yıl, zor durumdaki kumaş işini kapatmak ve bunun yerine evde kalıp onlara, iki çocuğuna ve ev işlerine bakmak için ebeveynlerinin – bir hizmetçiye veya dadıya ödeyebilecekleri – 1.100 dolarlık aylık maaş teklifini kabul etmeye karar verdi.

Artık aile güne sabah egzersizleriyle başlıyor. Yiyecek satın alıyorlar, öğle yemeği hazırlıyorlar ve öğleden sonralarını Hangzhou çevresindeki popüler restoranlara ve turistik mekanlara giderek geçiriyorlar. Görevinin kendisine güvenmeye gelen ebeveynlerine neşe getirmek olduğunu söyledi.

“Eve ‘tam zamanlı bir çocuk’ olmak için gelmenin zorlanmasını istemiyorum. Umarım herkesin bana ihtiyacı vardır ve ben de bunu yapmaya istekliyimdir” dedi. “Bunun olumlu bir şey olduğunu düşünüyorum. Bu bir seçim.”

Geleneksel olarak, çocuklardan büyüklerini desteklemeleri ve her şeyden önce evlada saygı göstermeleri beklenir. Ancak Çin’in onlarca yıldır uyguladığı tek çocuk politikasının ardından ebeveynler, tek çocuklarına önemli miktarda zaman ve para ayırmaya daha istekli hale geldi. Sosyologlar, ailelerin değişen doğasının, ebeveynlerin yaşlı bakımına ihtiyaç duymasından çok önce eve dönen yetişkin çocukların da kabul edilmesini sağladığını söyledi.

Singapur Ulusal Üniversitesi’nde sosyoloji ve antropoloji alanında yardımcı doçent olan Mu Zheng, “Bu eğilimin artmasının nedeni çocuklara verilen değerin değişmesidir” dedi. “Giderek daha yaşlı ebeveynlerin bu aşağı yönlü desteği sağlamayı daha fazla kabul ettiği görülüyor.”

Zhuhai’deki blog yazarı Tian, ​​onun “düz yattığını” veya ailesini “kemirdiğini” düşünenlerin olduğunu varsayıyor. Ancak sosyal medya görevlerinden para kazandığını ve zamanını ve parasını küçük kız kardeşine harcayabilmesinin aile üzerindeki baskıyı hafiflettiğini söyledi.

Yine de herkese bu yaşam tarzını önermiyor.

“Herkes evde kalırsa, ben de dışarı çıkıp yemek yemeye gidersem orada sunucu kalmaz. Fotoğraf çekmek için dışarı çıksam manzara noktalarında hiç işçi kalmaz. Toplumun geneli için bu o kadar da iyi değil” dedi Tian gülerek.

“Benim için işin çok sınırlayıcı olduğunu düşünüyorum, her gün kendimi kötü hissettim, bu yüzden gitmeyi bıraktım” dedi. “Ama birçok insan işe gidiyor ve aynı zamanda çok mutlu.”

Yang, Times’ın kadrolu yazarıdır ve Shen ise özel muhabirdir.