Tanrıya şükür, kendi kendimize yarattığımız kriz neredeyse sona erdi.
Meclis Çarşamba akşamı, Konuşmacı Kevin McCarthy ile Başkan Biden arasında ülkenin borç limitini yükseltmek ve böylece en azından 2024’e kadar bir temerrüt ve ekonomik felaketi önlemek için yapılan uzlaşma anlaşmasını onayladı. Senato, Biden’ın paketi imzalayabilmesi için yakında bunu takip etmeyi bekliyor. Hazine’nin artık ülkenin yükümlülüklerini yerine getirme yetkisinin olmayacağı “X-date” Pazartesi gününe kadar yasa.
Görünürde bu (nispeten) mutlu sonla ve şimdiye kadar bu gösterinin ne kadar üzücü olduğuna odaklandığım içinİyi tarafından bakacağım.
Fikir Yazarı
Jackie sakinleştirir
Jackie Calmes, ulusal siyaset sahnesine eleştirel bir bakış getiriyor. Beyaz Saray ve Kongre’yi kapsayan onlarca yıllık deneyimi var.
İlk olarak, tavizler devam ederken, gerçek anlaşma buydu. Her iki taraf da galibiyet ve mağlubiyetle ayrıldı, ancak Biden ölçülebilir şekilde daha fazla kazandı. (gerçekten sadece bir tane var büyük Bu destanın kaybedeni, ama en kötüsünü sona saklayacağım.)
Anlaşma, önümüzdeki iki mali yılda ülke içi ihtiyari harcamaları sınırlayacak, Cumhuriyetçilerin istediği gibi on yılda %30’a kadar azaltmayacak. Biden’ın dönüm noktası olan temiz enerji girişimlerini yürürlükten kaldırmak yerine koruyor. Cumhuriyetçilerin daha katı önerilerinin aksine, gıda ve sosyal yardımlardan yararlananlar için mevcut iş gereksinimlerine mütevazi bir şekilde katkıda bulunuyor ve hatta yardım için uygunluğu genişletiyor. Uzlaşma, savunma harcamalarını artırır, ancak Biden’ın bütçesinde önerdiği düzeyde. Ve Cumhuriyetçilerin hedeflediği İç Gelir Servisi için yapılan harcamalarda nispeten küçük kesintiler yapıyor.
Tabanı yıllarca “uzlaşmayı” dört harfli bir kelime olarak gören bir partinin lideri olan McCarthy’nin (R-Bakersfield), saflarındaki MAGA isyancıları göz önüne alındığında, en azından şimdilik bundan paçayı sıyırabilmesi bir mucize.
Bu da bizi bu borç sınırı iftirasının ikinci umut ışığına getiriyor: McCarthy’nin konuşmacı olması için ruhunu kiraladığı sağcı radikaller burada bir kenara itiliyor. Tasarının hem Meclis’te hem de Senato’da kabul edilmesi, geniş bir siyasi merkezin nadiren bir araya gelmesi sayesinde mümkün oldu.
İki taraflılık hoş karşılansa da, sık sık tekrar etmesini beklemeyin. Şimdi oluyor çünkü bahisler inanılmaz derecede yüksek. Çoğu Cumhuriyetçi, Biden’la paylaşsalar bile ekonomik bir felaketin sorumluluğunu üstlenmek istemiyordu. Birçoğu, aşırı sağın ne kadar ileri gidebileceği konusunda Demokratlar kadar korkuyordu – mali uçurumun hemen üzerinde mi? – ve çılgınlara karşı sayıca güç için birleştiler.
Sonuç ve daha spesifik olarak iki müzakerecisi hakkında son bir olumlu not: Hem Biden hem de McCarthy’nin yollarına bir pencere açtık, başkan hakkındaki görüşümüzü güçlendirdik ve bize acemi konuşmacıda yeni bir şey – pragmatizm ve Nadiren de olsa bomba atanlara karşı çıkma isteği.
Birincisi, başkan. Evet, Biden yaşlı. Ama onun eski okul yöntemleri hala işe yarıyor.
Senato’da altı dönem geçirdikten sonra, özünde bir anlaşma yapıcı. Aylarca borç limitini yükseltmek için pazarlık yapmama konusunda ısrar etmekte haklı olduğunu düşündüm. Ama Meclisi Cumhuriyetçiler kontrol ediyor. Sorun şuydu ki Biden, kendisinin ne olduğunu kamuoyuna açıklayamadı. öyleydi didiklemeye istekli – ama yalnızca bütçeyi aşıyor, ülkenin kredi değerliliğini değil.
Tamam, o hiçbir zaman mesajcı olmadı. Demokratların, anlatıyı şekillendirmek için günde birkaç kez muhabirlerle bir araya gelen McCarthy’den gelen dönüşe karşı alenen karşı koymak için daha fazlasını yapmadığı için onu suçlamakta haklı olduklarını düşündüm.
Ama Eski Usul Joe sözlerini arka odalara sakladı ve fişleri topladı. onun gibi Salı günü çöp konuşması için onu tuzağa düşüren muhabirlerle dalga geçti: “Biden neden oylamadan önce bunun ne kadar iyi bir anlaşma olduğunu söylesin? Bunun geçmeme yardım edeceğini mi sanıyorsun?”
Görünüşe göre sandığımızdan daha kurnazmış. Şunu düşünün: McCarthy ve diğer Cumhuriyetçiler, önce müzakereyi reddettiği, sonra geri çekildiği için Biden ile haftalarca alay ettiler. Ve bir kez bir anlaşma olduğunda, McCarthy -satmak için- Cumhuriyetçilere başkandan aldığı en büyük tavizin onu konuşturmak olduğunu söyleyerek böbürlendi. Beyaz Saray’da, başkanın gülümsemesi gerekiyordu. Bölünmüş hükümette müzakerelerin kaçınılmaz olduğu ve Biden’ın gerçek tavizlerin çoğunu cebe indirdiği bir sırada, McCarthy’yi müzakerenin büyük bir kazanç olduğunu iddia etmesi için manevra yapmıştı.
Yine de McCarthy nihayetinde parladı. Tasarı, iddia ettiği “dönüşümsel” mevzuat değil, ama hey, bu abartı Cumhuriyetçilere destekleri için bir miktar siyasi kılıf sağlıyorsa, tartışmayacağım. Müzakerelerde baş yardımcıları olarak Meclis’teki en pragmatik ve politik açıdan yetenekli iki Cumhuriyetçiyi, Kuzey Carolina’dan Temsilciler Patrick T. McHenry ve Louisiana’dan Garret Graves’i seçti.
McCarthy bazı yasa koyucu pirzolalar gösterdi. Örneğin, hafta sonu anlaşma bir araya geldikten saatler sonra, gazetecilere, Temsilciler Meclisi’nin en sağcı üyelerinden biri olan Kentucky’den Temsilci Thomas Massie’nin evcil hayvan hükmünü içerdiğini söylemeye özen gösterdi. Massie, Salı günü Kurallar Komitesinde tasarıyı Meclis’e göndermek için belirleyici oylama oldu.
Konuşmacı yine de sağdan gelen bir meydan okuma nedeniyle işini kaybedebilir – Texas Temsilcisi Chip Roy bir “hesaplaşma” çağrısında bulundu – ancak şimdilik kritik bir galibiyet yazdı, nasıl dilimlerseniz dilimleyin.
Efsanenin büyük kaybedenine gelince: O eski Başkan Trump’tı. İlk olarak, Cumhuriyetçiler’i Demokratlar pes etmezse temerrüde izin vermeye çağırarak ikiyüzlülüğünün ve sorumsuzluğunun derinliklerini ortaya çıkardı – gerçi başkan olarak temerrüdün düşünülemez olduğunu söylemişti. Ve sonunda Trump, Trump’ın “Benim Kevin’im” dediği adam tarafından yönetilen dalkavuk Cumhuriyetçiler Meclisi’nde bile etkisinin sınırlarını ortaya çıkardı! – onu görmezden geldi.
McCarthy, en başta kışkırtmaması gereken bir açmazda taviz verdiği için itibar görmemeli. Ama bunu ona vermeliyim.