Başkan Biden geçen hafta 6,8 trilyon dolarlık bütçe teklifini açıkladı ve alışılagelmiş bıkkın tepkileri aldı: bir kurgu eseri. Fiyat etiketleri olan bir parti platformu. Ve tabii ki varışta ölü.
Hepsi doğru. Ancak Biden’ın bakış açısından, bütçe sunumu iki amaca hizmet eden büyük bir başarıydı.
Bir ayağı partisinin merkezinde ve bir ayağı ilerici solunda olacak şekilde, beklenen yeniden seçim kampanyasını hazırlarken başkanı olmak istediği yere yerleştirdi.
Biden, merkezcilere gelecekteki açıkları yaklaşık 3 trilyon dolar azaltma ve Medicare’in kötüleşen mali durumunu destekleme sözü verdi.
Ama aynı zamanda çocuk bakımı, yaşlı bakımı ve iklim değişikliğiyle mücadele için daha fazla fon istedi ve tüm paketi şirketler ve zenginler üzerindeki vergileri artırarak ödeyeceğini söyledi.
Pennsylvania’nın hareketli eyaletindeki bir sendika salonunda yaptığı kampanya tarzı bir konuşmada, bütçesinin “işçi sınıfından insanlara bir savaşma şansı vermek” için tasarlandığını söyledi. Gelecek yıl bu seçmenleri etkilemeye çalışırken bundan daha fazlasını duymayı bekleyin.
Daha da önemlisi bütçe, Biden’ın yılın geri kalanını tüketmesi muhtemel federal harcamalar konusundaki mücadeledeki açılış teklifiydi.
Başkan, Cumhuriyetçi liderliğindeki Temsilciler Meclisi’nin önerdiği sosyal programları veya bunlara ödenecek vergi artışlarını kabul etmeyeceğini biliyor.
Kampanya konumlandırmasının ötesinde, asıl amacı, Meclis Cumhuriyetçilerini ciddi müzakerelere ve hükümetin borçlanmasını sınırlayan borç tavanını yükseltmek için bir oylamaya teşvik etmekti.
Cumhuriyetçiler, karşılığında büyük harcama kesintileri almadıkça zam yapmayacaklarını söylediler – bu, hükümetin faturalarını ödemede feci bir başarısızlığa yol açma riskini taşıyan bir ültimatom. Ancak istedikleri kesintilerin kapsamlı bir listesi üzerinde anlaşmaya varmadılar; resmi bir GOP bütçe teklifi yok.
Harcamalarda israf olduğunu düşündükleri kesintilere yönelik geleneksel muhafazakar talepleri çoğunlukla geri dönüştürdüler, artı bir yenilikçi kırışıklık: “Uyandırılan harcamaları” ortadan kaldırarak bütçeyi kısma sözü verdiler.
Ve ne, diye sorabilirsiniz, bu nedir? Tanım net değil.
Cumhuriyetçilerin sunduğu örneklere bakılırsa, uyanık harcamalar muhafazakar seçmenlerin hoşlanmadığı her şeyi içeriyor gibi görünüyor: özellikle silahlı kuvvetlerde ırksal eşitlik çabaları; LGBTQ kişilere yardım etmeyi amaçlayan programlar; ve iklim değişikliği ile ilgili her şey.
Ayrıca Atlanta banliyölerinde bir yürüyüş yolu. Michelle Obama Trail’i uzatmak için 3,6 milyon dolarlık bir federal hibe, Meclis Bütçe Komitesi’nin “wake israf” listesinde yer alıyor. DeKalb İlçe Komiserler Kurulu yola Rosalynn Carter’ın adını vermiş olsaydı, o kadar da belada olmayabilirdi.
Ancak, terim ne kadar geniş tanımlanırsa tanımlansın, sözde uyandırma harcamalarının her kuruşunu kesmek, açığı ortadan kaldırmayacaktır.
“Atıkları uyandırdı” listesi, Cumhuriyetçilerin bir plana en yakın şeyi teklif eden Meclis Bütçe Komitesi Başkanı Jodey Arrington (R-Texas) tarafından derlendi.
Arrington, gelecek yıl yurt içi harcamaları 150 milyar dolar azaltmayı önerdi. Kulağa çok gibi geliyor, ancak federal açığı yalnızca yaklaşık %9 oranında azaltacaktır.
Bu da bizi Meclis Cumhuriyetçilerinin gerçek sorununa getiriyor: Çoğunlukla eski Başkan Trump sayesinde kendilerini mali bir tuzağa hapsettiler.
Onlarca yıldır muhafazakarlar, Sosyal Güvenlik ve Medicare için gelecekteki harcamaları kısmen kısarak bütçeyi dengelemeyi önerdiler.
Ancak Trump bu doktrini terk etti ve Bakersfield’den Meclis Başkanı Kevin McCarthy de dahil olmak üzere diğer Cumhuriyetçiler, her iki partideki mali uzmanların programların mali sıkıntıya doğru gittiğini kabul etmelerine rağmen aynı çizgide kaldı.
Yani Cumhuriyetçiler harcama kesintileri isterken, onları en büyük programlardan almayı reddettiler: Sosyal Güvenlik, Medicare ve savunma.
Sorumlu Federal Bütçe için partizan olmayan Komite’ye göre, bütçeyi 10 yıl içinde dengelemek için, yapmak istediklerini söyledikleri gibi, hükümetin hemen hemen her bölümünde gerçekçi olmayan %85’lik bir kesinti yapmaları gerekecek.
Biden, Sosyal Güvenlik ve Medicare’i de masadan kaldırdı, ancak kendine bir kaçış kapısı inşa etti: Yılda 400.000 dolardan fazla kazanan şirketler ve kişiler üzerindeki vergileri artırmak istiyor. Bu, Medicare’e para yatırmasına ve ulusal borcu azaltmasına izin verirdi.
Cumhuriyetçiler asla vergileri artırmamaya yemin ettiler, bu yüzden matematik problemine başka bir çözüm bulmaları gerekiyor. Onlar değil.
Bu nedenle bir bütçe krizi tehlikesi – sadece hükümetin kapanması değil, aynı zamanda feci bir federal borç temerrüdü – bu yıl her zamankinden daha büyük görünüyor.
Böyle bir krizi önlemenin yolu ciddi müzakerelere başlamaktır. Biden’ın bütçe önerisi topu McCarthy’nin sahasına koydu. Planı nerede?