Geçen hafta kısa bir an için, Başkan Biden ve Meclis Başkanı Kevin McCarthy’nin (R-Bakersfield) federal borç tavanı konusundaki açmazlarında ortak bir payda bulduklarını hayal etmek mümkündü.
Biden, “Bir araya geleceğiz çünkü başka alternatifimiz yok” tahmininde bulundu.
McCarthy, “Bir anlaşmaya varmak o kadar da zor değil,” diye cesaret etti.
Ancak Cuma gününe kadar, aralarındaki farklılıkların üstesinden gelinmesi o kadar kolay görünmedi.
McCarthy’nin baş müzakerecisi, Biden’ın yardımcılarının “makul” olmadığını söyleyerek görüşmeleri kısa süreliğine askıya aldı.
Temsilci Garret Graves (R-La.) gazetecilere verdiği demeçte, “‘Duraklat’a basmaya karar verdik, çünkü bu üretken değil,” dedi.
Beyaz Saray, Cumhuriyetçileri “aşırı bütçe önerilerinin zar zor sulandırılmış bir versiyonunu geri dönüştürmekle” suçlayan sert bir bildiri yayınladı.
Erken anlaşma umutlarıyla yükselen finans piyasaları düşüşe geçti.
Mantıksız iyimserlik için bu kadar.
Müzakereler şimdi o tavizsiz ruhla – benzeri görülmemiş bir federal temerrüde düşmenin eşiğine ve belki de ötesine doğru – sıçrayarak devam etmelidir.
Öfkeli çıkmaza rağmen, federal harcamalar konusundaki mücadelede orta yollu bir çözümün nerede olabileceğini anlamak hiçbir zaman imkansız olmadı.
Cumhuriyetçiler, yerel programlara yapılan harcamalarda derin kesintiler, yoksul insanlar için federal yardımlarla ilgili yeni çalışma gereksinimleri, petrol ve gaz sondajında daha hafif düzenleme ve Biden’ın iddialı yeşil enerji programının yürürlükten kaldırılmasını talep ediyorlar.
Biden ve yardımcıları, bu öğelerin çoğu üzerinde, en azından sınırlarda, müzakere etmeyi kabul etti.
Ancak iki taraf, temel mesele olan federal harcama konusunda birbirinden uzak kaldı. McCarthy, önümüzdeki yıl yurt içi harcamaları 100 milyar dolar azaltmak ve ardından önümüzdeki 10 yıl boyunca büyümeyi enflasyon oranının altında tutmak istiyordu. Demokratlar, derin kesintilerin yerel programları %22 veya daha fazla azaltacağını söylediler ki bu onlara makul gelmedi.
Cevap, farkı bölmek kadar basit değil. Siyaset engel oluyor.
Katı House Freedom Caucus, GOP taleplerinin müzakere edilemez olduğunu düşündüğünü söyledi ve McCarthy’yi herhangi bir taviz vermeyi reddetmeye çağırdı. Konuşmacının işini sürdürmek için Freedom Caucus’un desteğine ihtiyacı var ve kimsenin sevemeyeceği bir uzlaşma için oy verme yeteneği denenmemiş.
Biden bu puan konusunda daha emin bir bahis. 2011 ve 2013’teki benzer borç tavanı müzakereleri de dahil olmak üzere partisinin iç tartışmalarını yarım asırdır yönlendirdi.
Ama o da yeni başlayan bir isyanla karşı karşıya. İlerici Demokratlar, başkanın Medicaid veya gıda kuponları gibi yardım programlarına yeni çalışma gereksinimleri getirmeyi kabul etmesi halinde isyan etmekle tehdit ettiler.
Freedom Caucus gibi, ilericilerin çoğu kendi taraflarının hiç müzakere etmemesi gerektiğini düşündüklerini söylüyor.
Başkan başlangıçta onlarla anlaştı. Federal hükümetin faturalarını ödemek için borç tavanını yükseltme konusunda pazarlık yapmayacağını söyledi ve Cumhuriyetçileri ekonomiyi rehin almakla suçladı. Ancak birkaç hafta sonra gözlerini kırpıştırdı ve müzakere etmeyi kabul etti.
Pratikte çok az seçeneği vardı: Yeniden seçilmek için yarışıyor. Seçmenler, hak etse de etmese de, görevdeki başkanı zayıf bir ekonomi için suçlama eğiliminde. Borç tavanı karışıklığı ekonomiyi durgunluğa sürüklerse, Biden’ın işini sürdürme şansı düşecek.
Gelecek yılki seçimlerde Biden’la karşılaşmayı uman eski Başkan Trump, Kongre’deki destekçilerini temerrüde düşme riskini benimsemeye çağırdığında, Beyaz Saray yardımcılarının dikkatinden kaçmadı.
Bir sosyal medya gönderisinde, “Cumhuriyetçiler, istedikleri her şeyi elde etmedikçe borç tavanı konusunda anlaşma yapmamalı” dedi. “Katlamayın!”
Bu arada, Biden’ın GOP’u rehin alma suçlaması, kamuoyunu pek etkilememiş gibi görünüyor.
Anketler, seçmenlerin çoğunun temerrüde düşmenin sonuçlarından korktuğunu, ancak federal harcamaları dizginlemek için borç tavanının kullanılması gerektiği konusunda Cumhuriyetçilerle aynı fikirde olduklarını gösteriyor.
Çıkmazdan hangi tarafın sorumlu tutulduğuna gelince, birçok seçmen her iki tarafı da işaret ediyor. Cumhuriyetçilerin rehin almak için önemli bir bedel ödediğine dair hiçbir kanıt yok.
Bununla birlikte, her iki taraf da diğerini olası bir felaketten sorumlu tutmakla suçluyor. Bir taraf buna “Biden temerrüdü”, diğeri “Cumhuriyet temerrüdü” demeye başladı.
Biden ve McCarthy bir uzlaşma sağlasalar bile, Kongre’nin her iki meclisinin de drama veya gecikme olmadan bunu onaylaması pek olası görünmüyor.
Hazine, hükümetin parasının bir haftadan biraz fazla bir süre sonra, 1 Haziran’a kadar tükenebileceğini söylüyor. Goldman Sachs, gerçek son tarihin muhtemelen sadece bir hafta sonra 8 Haziran’a yakın olduğunu söylüyor.
Biden hala iyimser olduğunu söylüyor.
Cumartesi günü Tokyo’da son dakika müzakereleri için Washington’a dönmeden önce, “Hala bir temerrüde düşmekten kaçınabileceğimize ve düzgün bir şeyler yapabileceğimize inanıyorum” dedi.
2011 ve 2013’te, o zamanki Başkan Yardımcısı Biden, Senato’daki Cumhuriyetçi lider Mitch McConnell ile anlaşma yaptığında, mali açmazlar bu şekilde çözüldü. Bilmediğimiz şey, bu eski kuralların 2023’ün daha kutuplaşmış Washington’unda hâlâ geçerli olup olmadığı.