Uçurtma sörfü yapan Kaliforniyalılar bir Baja plajını nasıl soylulaştırdı?

LA VENTANA, Meksika — Kirk Robinson, nefret ettiği kurumsal bir işten kovulduktan günler sonra, rüzgar sörfü yapan bir arkadaşıyla birlikte ekipmanlarını Volkswagen minibüsüne yüklediler ve efsanevi bir kumsal aramak için Los Angeles’tan güneye doğru yola çıktılar.

1990’ların başlarıydı ve ikisi, Baja’nın sonlarına yakın, rüzgarın öğleden gün batımına kadar kuvvetli ve yumuşak estiği uzak bir noktaya dair belirsiz haberler duymuştu.

Yaklaşık üç gün içinde, şanssız bir şekilde bin milden fazla yol kat ettiler. La Paz’daki bir restoranda bir haritayı incelerken, yaklaşık bir saat güneyde potansiyeli varmış gibi görünen geniş bir koy fark ettiklerinde yorgun ve cesaretleri kırılmıştı. Birkaç biradan sonra, yapacak daha iyi bir şeyleri olmadığı için sabah denemeye karar verdiler.

Son aşama, eski VW’yi sarp bir dağın üzerinden ve kavurucu derecede sıcak, kızartma tavası düzlüğünde bir çöl boyunca ikna etmeyi gerektirdi. Sonra La Ventana Körfezi’nin dibine ulaştılar.

Robinson, orada “üç gün aralıksız destansı dalga koşulları” bulduklarını hatırladı. “İnanılmazdı.”

Robinson, annesini “apoplektik” yapan bir kaçış nöbeti içinde sahip olduğu her şeyi ipotek etti ve neredeyse ıssız körfezin kıyısındaki çalılık bir buçuk dönümlük kum ve kaktüsler için 35.000 $ topladı. Zengin olmayı hayal etmedi; sadece rüzgar sörfü öğreterek ve mütevazı casitas kiralayarak taco ve birayla yetinmeyi umuyordu.

Bugün La Ventana, Avrupa, Kanada ve özellikle Kaliforniya’dan macerayı seven sporcuları çeken, gezegendeki önde gelen rüzgar sporları destinasyonlarından biridir. Bir zamanlar birkaç yüz kişilik bir balıkçı köyü olan yer, şimdi kasım sonundan mart sonuna kadar süren rüzgarlı mevsimde 10.000’e yakın kişiye ev sahipliği yapıyor.

Robinson’un eski evinin büyüklüğündeki boş arsalar milyonlara satılıyor. Yaptığından çok daha büyük olmayan bir casitas yerleşkesi 14 milyon dolara piyasada.

Lake Tahoe’dan Baja’ya on yıl önce taşınan emlakçı Nikky Avatara, fiyatlardaki artışın büyük kısmının son üç yılda olduğunu söyledi.

Bu, pandemi sırasında her yerden çalışabileceklerini öğrenen, teknolojiden anlayan, heyecan arayan genç bir nesil tarafından gidilecek yerlerin haritasının nasıl yeniden oluşturulduğunun son örneği.

Cozumel’de büyüyen ve 15 yıl önce ailesiyle birlikte La Ventana’ya taşınan Olivia Rose Withington, “Bu, turizm ve zamanımızı nasıl geçirmek istediğimiz hakkında küresel, sosyal bir uyanış” dedi. Sahilde bar, uçurtma sörfü okulu, canlı müzik mekanı ve fiili şehir merkezi olarak hizmet veren büyük, sarıdan dönüştürülmüş bir depo olan Playa Central’a sahipler.

Lizbon, Portekiz ve Mexico City de dahil olmak üzere birçok yerde dijital göçebe dalgası kiraları artırdı ve yerel halkta yaygın bir kızgınlığa yol açtı. Withington gibi Meksikalı ailelerin birçok işletmeye sahip olduğu ve diğerlerinin nesiller boyu körfezdeki evlerine ve arazilerine sahip olduğu ve boş parselleri yabancılara satarak kâr elde ettiği kırsal La Ventana’da bu daha az sorun oldu.

Withington, “Gelen para nedeniyle yaşam kalitesi büyük ölçüde arttı” dedi. “Artık çocuklar üniversiteye gidebilir; eğitim gören avukatlar, doktorlar ve hemşireler var.”

Ancak hızlı büyüme, uzak kalan bir karakolda sürdürülebilirlikle ilgili başka endişeleri de gündeme getirdi – bir asfalt yolu var ve Cabo San Lucas havaalanının kuzeyinde, çölün ötesinden iki saatlik bir yolculuk.

Kanalizasyon yok – herkesin foseptik tankı var – ve bunlar körfeze sızarsa ne olacağına dair yaygın korkular var.

Kasabanın güney ucundaki eski binalar, tatlı su taşıyan bir boruya bağlı, ancak kuzeydeki yeni evler, yerel bir akiferden kamyonla getirilen suya güveniyor. Bir yıl öncesine göre yaklaşık iki katına çıkan yüzlerce açık inşaat izniyle, suyun ne kadar süreceği konusunda çok fazla endişe var.

Ve gençliklerinde rüzgar tarafından La Ventana’ya çekilen birçok yabancı, barınma dışında her şeyin nispeten düşük maliyetinden yararlanmak için şimdi burada emekli oluyor. Ancak klimaya alışkınlar ve yazın çalışan tüm bu üniteler sık ​​sık elektrik kesintilerine neden oluyor.

Rüzgar etrafında bir hayat kurmak için La Paz’dan La Ventana’ya taşınan uçurtma sörfü eğitmeni Rico Rodriguez, sorunun yalnızca bir fırtına vurduğunda daha da kötüleştiğini söyledi.

“Bir haftalığına güç kaybedeceğiz,” dedi.

Büyüyen bu acılar, çoğunlukla çölün görece anonimliğinde küçük, gelişen işletmeler kurma şansına sahip oldukları için minnettar olan yerel halk tarafından hafife alınıyor.

Daha da kötüsü, başarılarının, bazılarının Meksika’nın “oligarkları” olarak tanımladığı şehirlerin yaşlı, zengin ailelerinin ve yatırımları Cancun ve Cabo San Lucas gibi yerleri her şey dahil şirketlerle dolduran yeni zengin uyuşturucu karteli patronlarının dikkatini çekmesi korkusu. yerel işletmeyi yok eden tatil köyleri.

Withington, “Turizmin burada oluşturduğu en büyük tehdidin bizi bu insanlar için haritaya koyması olduğunu söyleyebilirim” dedi. Bir kez dahil olduklarında, bu “kalkınma orman yangını” gibidir.

::

Baja’nın bu köşesindeki doğal güzellik nefes kesici ama bu kadar insanı kendine çeken özelliği belli değil.

Kışın, Güney Kaliforniya’da Santa Ana rüzgarlarını oluşturan hava modeli, kuzeyden aşağıya, Kaliforniya Körfezi boyunca Baja Yarımadası’nın doğu kıyısına düzenli bir esinti gönderir.

La Ventana’ya ulaşmadan hemen önce, bu esinti dağlar ile kıyıya paralel uzanan ve sudan 2000 fit yüksekte uzanan uzun, sıska bir ada arasında huni haline gelir. Bu, rüzgarı dar bir geçitte sıkıştıran ve hızlandıran bir Venturi etkisi yaratır; bu, başparmağınızı bir hortumun ucuna yapıştırmaya eşdeğerdir.

Bu rüzgar, Coğrafyanın başka bir şanslı tuhaflığının ikinci bir destek sağladığı La Ventana Körfezi’ne doğru ıslık çalıyor. Kasabanın hemen arkasında, Robinson’un 30 yıl önce geçtiği o büyük, düz çöl parçası yatıyor. Üç tarafı dağlarla çevrilidir ve tıpkı tavaya benzediği gibi yüzeydeki havayı ısıtır, havanın hızla yükselmesine ve yerini suyun üzerinden akan daha soğuk havanın almasına neden olur. Buna termal denir.

La Ventana’nın termali o kadar güçlü ve güvenilir ki, bu pueblo’yu, Maui’nin Kuzey Kıyısı, Columbia Nehri Boğazı, İspanya’daki Tarifa – Avrupa ile Afrika arasındaki en dar boşlukta – ve Cape Town ile birlikte büyük rüzgar sporları destinasyonlarının panteonuna fırlattı. Güney Afrika.

İlk maceracıları kendine çeken rüzgar sörfü, ortasına vidalanmış bir yelken bulunan büyük, ağır bir tahtaya dayanır. Teçhizat hantal – onu taşımak için bir kamyona ihtiyacınız var – ve öğrenmesi çok zor. Rüzgar sörfünün yaklaşık 20 yıl önce uçurtma sörfü ortaya çıktığında ortadan kaybolması şaşırtıcı değil.

Uçurtmalar büyük ama hafiftir ve küçük bir sırt çantasına katlanırlar. Neredeyse hiç ağırlığı olmayan uzun, ince çizgilerle kontrol edilirler. Sürücünün beline yastıklı bir koşum takımıyla bağlanan uçurtmalar, rüzgarın yüzeyden daha güçlü olduğu yerlerde 80 fit yukarıda uçar. Ve uçurtmalar geniş, geniş yaylar halinde hareket ederek geleneksel bir yelkenden çok daha fazla güç üretir.

Bununla birlikte, birini uçurmak, bazen şiddetli olan dik bir öğrenme eğrisi içerir – neredeyse hiç kimse en az bir unutulmaz aksilik veya “uçurtma maresi” olmadan mezun olmaz. Ancak ısrar eden insanlar, eşi benzeri olmayan bir deneyimle ödüllendiriliyor.

Sıradan sörfçüler, genellikle saniyeler içinde sona eren coşkulu bir yolculuk umuduyla bir tahta üzerinde yüzüstü yatarak saatlerce ileri geri kürek çekebilirler.

Uçurtma sörfçüleri için bu doruk hissi saatlerce sürebilir. İyi bir günde, bir mesafe koşucusunun bile bacakları rüzgardan çok önce sallanır ve düşer.

Bir uçurtma kıyıdan uzaklaştığında, tek ses rüzgardan gelir ve tahta 20 mil hızla yüzeyde zıplar.

Dışarıda, bir binici uçurtmanın gücünü azaltarak bir dalgayı yakalayabilir ve çoğunlukla ayaklarının altındaki suyun kabarma kuvveti tarafından itilen uçurtmanın önünden geçebilir. Veya sudan 20, 30, 40 fit yukarı fırlatmak için bir rampa olarak kullanarak geri dönebilir, gücü artırabilir ve doğrudan gelen bir dalgaya saldırabilirler.

İyi bir sıçramanın zirvesindeki o an, dalgalı bir denizin üzerinde neredeyse mükemmel bir sessizlik içinde sürüklenmek, saf bir sihirdir.

Düzgün yapıldığında, inişler bir güzelliktir. İyi yönlendirilen bir uçurtma, bir paraşüt gibi davranır ve biniciyi bir dalganın aşağı eğimine bırakarak hızlarını korumalarına ve bazen sahildeki seyircilerin tezahüratlarına kadar zarif bir şekilde sörf yapmalarına olanak tanır.

Kötü yapıldı, tüm bahisler kapalı. Bir uçurtmacı havada bir şeylerin ters gittiğini hissettiğinde, yapabileceği en iyi şey uzuvlarını vücuduna yaklaştırmak ve yüksek dalıştan gülle atan bir çocuk gibi önce su kıçına vurmaya çalışmaktır. Bu da alkış alır.

Ezilmiş egolar ve hırpalanmış teçhizat yaygındır, neyse ki ciddi yaralanmalar nadirdir. Ancak riskli görünüyor, kitesurf’ün hiçbir zaman niş bir spor haline gelmemesinin bir nedeni de bu.

Uçurtmanın elde taşınabilen, şişirilebilir bir kanatla değiştirildiği bir sonraki gelişme hızla yaygınlaşıyor. Daha az güç harcanır ve birbirine dolanacak uzun hatlar yoktur, bu nedenle “kanatla uçmak” çok daha az korkutucudur – La Ventana da dahil olmak üzere popüler rüzgar destinasyonlarındaki kalabalığa katkıda bulunan bir erişilebilirlik.

Robinson, “Çocukların denemesine izin vermek güvenlidir,” dedi ve “hızla anlıyorlar.” Vücutları artık dayağa dayanamayan yaşlanan uçurtmacılar da geçiş yapıyor.

Robinson, “Muhtemelen 100 yaşına gelene kadar uçmaya devam edebilirsin,” dedi.

::

Geçenlerde La Ventana’da kahvaltıda yaklaşık bir saat hikayesini anlattıktan sonra, 67 yaşındaki Robinson, sandalyesinde arkasına yaslandı ve kahve fincanını kucağına aldı.

90’ların başında, internetten önce, kesin bilgiye ulaşmanın zor olduğunu söyledi. Efsanevi rüzgarlı kumsal hakkında bildiklerinin çoğu dergilerden ve kulaktan kulağa dolaşan sözlerden geliyordu: Las Cruces deniyordu, Bing Crosby ve Desi Arnaz’ın ait olduğu bir kulüp vardı ve “burası değil” dedi parmağıyla işaret ederek. körfezde.

“O ilk gezimizde onu hiç bulamadık,” dedi, ama o kumsal zaten pek rüzgarlı değil.

Buldukları şey, hayal etmeye cesaret ettiklerinden daha iyidir. Otuz yıl sonra, son fiyat artışlarından hemen önce, Robinson arazisini ve uçurtma sörfü okulunu yaklaşık bir milyon dolara, yani ilk yatırımının yaklaşık 30 katına sattı.

“Asla zengin olmak istemedim, yoksa asla rüzgar sörfüne gitmezdim” dedi. “Yoksulluk yemini gibiydi.”

Robinson, karısı (La Ventana’da tanıştığı başka bir ziyaretçi Kaliforniyalı) ve iki kurtarma köpeği – her ikisi de yerli – hala kışları körfezde, eski mülklerinin karşısındaki bir evde geçiriyorlar. Etraflarındaki hızlı gelişime rağmen kendilerini koparamazlar. Sihirli ışık, çıplak çöl.

“Bir okyanusu olan Santa Fe gibi; burada olmaya gerçekten aşık olduk.

Annesi sonunda onu affetti.