PRAYAGRAJ: Allahabad Yüksek Mahkemesi, 6 Aralık’ta Anjuman Intezamia Masajid (AIM) tarafından beş Hindu kadının açtığı davanın uygulanabilirliğine itiraz eden Varanasi mahkeme kararına itiraz eden bir medeni hukuk inceleme dilekçesini dinleyecek. izin için düzenli olarak ibadet reddedildi Shringar Gauri ve Varanasi’deki Gyanvapi Camii’ndeki diğer tanrılar.
Belirlenen tarihte davanın duruşmasına Pazartesi günü devam edildi. Ancak, kısa bir duruşmadan sonra Yargıç JJ Münir bu konunun 6 Aralık’ta tekrar görüşülmek üzere havale edilmesini emretti.
Bölge Yargıcı Varanasi, 12 Eylül’de, Gyanvapi Camii’nin yönetim komitesi olan AIM’nin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun (CPC) 7. Kural 11. Maddesi uyarınca yaptığı savunmayı, beş Hindu davacı tarafından açılan davanın uygulanabilirliğine karar vererek reddetmişti. dava açıldı itiraz edildi.
AIM savunmasını reddeden Bölge Yargıcı Varanasi, davacıların (beş Hindu kadın) davasının 1991 tarihli İbadet Yerleri (Özel Hükümler) Kanunu, 1995 tarihli Vakıf Kanunu ve UP tarafından engellenmediğini kaydetmiştir. Sri Kashi AIM tarafından talep edildiği şekliyle Vishwanath Temple Act, 1983.
Mevcut inceleme dilekçesi, AIM tarafından Yüksek Mahkeme’ye sunulmuş ve 12 Eylül kararına aşağıdaki mahkemedeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığı ve hiçbir davanın açılamamasını öngördüğü gerekçesiyle itiraz edilmiştir. 15 Ağustos 1947’de var olan herhangi bir dini mekanın dönüştürülmesi için getirildi.
1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası, dini yerlerin karakterinin bağımsızlıktan sonra yasal işlemler yoluyla bile değiştirilmesini yasaklamaktadır.
Belirlenen tarihte davanın duruşmasına Pazartesi günü devam edildi. Ancak, kısa bir duruşmadan sonra Yargıç JJ Münir bu konunun 6 Aralık’ta tekrar görüşülmek üzere havale edilmesini emretti.
Bölge Yargıcı Varanasi, 12 Eylül’de, Gyanvapi Camii’nin yönetim komitesi olan AIM’nin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun (CPC) 7. Kural 11. Maddesi uyarınca yaptığı savunmayı, beş Hindu davacı tarafından açılan davanın uygulanabilirliğine karar vererek reddetmişti. dava açıldı itiraz edildi.
AIM savunmasını reddeden Bölge Yargıcı Varanasi, davacıların (beş Hindu kadın) davasının 1991 tarihli İbadet Yerleri (Özel Hükümler) Kanunu, 1995 tarihli Vakıf Kanunu ve UP tarafından engellenmediğini kaydetmiştir. Sri Kashi AIM tarafından talep edildiği şekliyle Vishwanath Temple Act, 1983.
Mevcut inceleme dilekçesi, AIM tarafından Yüksek Mahkeme’ye sunulmuş ve 12 Eylül kararına aşağıdaki mahkemedeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığı ve hiçbir davanın açılamamasını öngördüğü gerekçesiyle itiraz edilmiştir. 15 Ağustos 1947’de var olan herhangi bir dini mekanın dönüştürülmesi için getirildi.
1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası, dini yerlerin karakterinin bağımsızlıktan sonra yasal işlemler yoluyla bile değiştirilmesini yasaklamaktadır.