Aniden Kamala Harris, Demokratların Trump'ın yeniden iktidara gelmesini ve MAGA'nın Washington'ı tamamen ele geçirmesini önlemek için son umudu haline geldi.
Bu, bazı Demokratları heyecanlandıran, bazılarını da korkutan bir ihtimal.
Harris, başkan yardımcısı olarak, Başkan Biden'ın en olası siyasi varisiydi; Biden'ın pazar günü yokuş yukarı yeniden seçilme kampanyasını terk etmesi, mirasını birkaç yıl daha ilerletmesine neden olmuştu.
Demokrat Parti adaylığını Harris'e devretmek, partinin 19 Ağustos'ta başlayacak aday belirleme kurultayına az bir zaman kala ve 5 Kasım seçimlerine de kısa bir süre kala atabileceği en hızlı ve en hızlı adım olacak.
Biden'ın ülkenin ilk kadın, siyahi ve Asyalı Amerikalı başkan yardımcısını es geçmesi durumunda dikkate alınması gereken siyasi sonuçlar da vardı. Bu aşağılama, eski Başkan Trump'ın Demokrat tabanında anlamlı ilerlemeler sağladığı bir dönemde çekirdek seçmen kitlesinin çoğunu kızdırabilirdi.
Biden'ın yerine geçen Harris, kampanya hazinesini ve kampanya altyapısını otomatik olarak devralıyor. Sonuçta, Biden-Harris yeniden seçilme komitesiydi. Bu devir önemli. Başka bir Demokrat'ın bu kadar geç bir tarihte sıfırdan başlayarak uygulanabilir bir siyasi operasyon inşa ettiğini veya Beyaz Saray'ı kazanmak için gereken yüz milyonlarca doları topladığını görmek imkansız.
Ancak Harris'in Biden'a mantıksal bir alternatif olması, onu fikir birliğiyle seçilebilecek bir aday yapmıyor.
Bazıları, Kasım ayından önce iyileşmek için çok az zaman bırakan, hızla çekişmeli bir kavgaya dönüşecek şeyi romantikleştirerek, şimdi ile kongre arasında bir tür mini ön seçim yapılmasını tercih ederdi. Dikkat çekici bir paralellik, Başkan Lyndon B. Johnson'ın yeniden seçilmek yerine aniden kenara çekildiği 1968'dir. Demokratlar, sokaklarda kan aktığı ve tartışmalı aday, Başkan Yardımcısı Hubert Humphrey'nin Kasım ayında dar bir yenilgiye uğradığı Chicago'da bir araya geldiler.
İyisiyle kötüsüyle Harris'im.
Yükselişiyle ilgili bazı endişeler, Amerikan seçmenlerinin algıları ve ülkenin ırk ve cinsiyet konusundaki tutumuyla ilgilidir. Açıkça söylemek gerekirse, nüfusun belirli bir kesimi başkan olarak beyaz bir erkekten başkasını asla desteklemeyecektir. Bu ne kadar adaletsiz olsa da, Harris'in değiştirebileceği bir şey değil.
Öyleyse soru şu: Demokrat aday olarak sahneye çıkması başkanlık yarışının siyasi dinamiklerini nasıl değiştirecek? Detroit, Milwaukee ve Philadelphia'daki Siyah mahallelerindeki artan coşku, Michigan, Wisconsin ve Pennsylvania'nın kırsal kesimlerindeki beyaz desteğinin kaybını telafi edecek mi?
Önemli bir Siyah nüfusu olan Kuzey Karolina daha rekabetçi hale mi geliyor? Neredeyse tamamı beyaz ve ağırlıklı olarak kırsal olan New Hampshire ve Maine eyaletleri daha az rekabetçi hale mi geliyor?
Bunu bir süre bilemeyeceğiz ama Harris stratejistleri yakında kaynaklarını, başkan yardımcısının ve onun olası aday arkadaşının zamanını ve enerjisini nereye ve nasıl en iyi şekilde kullanacaklarına karar vermek zorunda kalacaklar.
Daha önemli bir soru ise başkan yardımcısının 2020'deki kasvetli Beyaz Saray adaylığından bu yana bir aday olarak gelişip gelişmediği. Demokratlar kesinlikle öyle umuyor.
Senato'da onlarca yılını Demokrat liderler için iletişim stratejisti olarak geçiren Jim Manley, “Kampanyası tam bir karmaşaydı,” dedi. “Bir dizi öfkeli suçlamayla çöktü ve bu süreçte birkaç stratejik hata yaptı… Bu sefer nasıl bir kampanya yürüteceği konusunda endişelerim var.”
2020'nin en büyük sorunu adayın kendisiydi.
Adaylığının tarihi niteliği büyük bir coşku yarattı. Ancak harekete geçirici bir konu veya güçlü bir ideolojik destek tabanından yoksun olduğu için bu heyecanı geliştirmeyi başaramadı.
Harris aday olarak çekingen ve yumuşaktı, sağlık hizmetleri ve diğer konulardaki pozisyonunu değiştirdi ve özellikle Boston Maratonu bombacısının hapishaneden oy kullanmasına izin verilip verilmemesi gibi siyasi açıdan çok açık bir konuyu savsakladı. (Harris tereddüt ettikten sonra hayır dedi.)
Tek bir oy bile kullanılmadan yarıştan çekildi, adaylığı ve siyasi vaadi duman gibi havaya uçtu. Harris'i aday arkadaşı yaparak Biden, Kaliforniya'nın genç senatörünü, hiç sevmediği Capitol Hill'in cehenneminden kurtardı.
Ancak Beyaz Saray'daki ilk yılları Harris'in siyasi imajına yardımcı olmadı. Göçmenlik de dahil olmak üzere zorlu bir konu portföyü verildi ve Biden'dan pek görünür bir yardım alamadı. Seçmenler Cumhuriyetçilerden onun “sınır çarı” rolünü nasıl mahvettiğine dair çok şey duymayı bekleyebilir.
Yönetimin başlarında bir dizi laf cambazlığı Harris'in güvenini sarstı ve bu da onu daha da çileden çıkaran daha fazla yanlış adım atmasına yol açtı. Seçmenler Cumhuriyetçilerden onun birçok erken gaf ve gevezeliği hakkında çok şey duymayı bekleyebilir.
Ancak Harris'in performansı zamanla, özellikle de eğilebileceği bir konu bulduktan sonra, iyileşti.
2022 Yüksek Mahkeme kararı Roe vs. Wade'i bozdu ve ulusal kürtaj hakkını elinden aldı, Harris'e başkan adayı olarak sahip olmadığı amacı sundu. Daha da önemlisi, kürtaj hakları için verilen mücadele Harris'i Cumhuriyetçilere karşı davayı kovuşturma rolüne soktu, bu da eski mahkeme salonu davacısı için tanıdık ve rahattı.
Hiç şüphe yok ki, Yüksek Mahkeme kararının mimarı olan ve talihsiz Biden'a yaptığı gibi kendisini de ezmesi muhtemel olmayan Trump'la tartışmayı dört gözle bekliyor. Kariyer savcısı ile hüküm giymiş suçlu arasındaki karşıtlık Demokratların yapmak istediği bir şey.
Tüm bunlara rağmen Harris berbat bir aday olabilir. Belki de 2020 bir istisna değildi. Belki de Harris'in olabileceği en iyi şey budur.
Ancak Biden'ın Haziran ayındaki kader belirleyici tartışmadaki çöküşünden sonra Demokratlar yalnızca kötü seçeneklerle karşı karşıya kaldı. 81 yaşındaki ve kendini gösteren başkanın Trump'a kaybetmesi neredeyse kesin gibi görünüyordu, belki de oldukça kötü bir şekilde, Temsilciler Meclisi ve Senato'daki Demokrat adayları da kendisiyle birlikte aşağı çekti.
Bir şans vermeye ne dersiniz?
Harris, Trump'la yüzleşmek için mükemmel bir aday olmayabilir. (Etten kemikten yapılmış hangi aday mükemmeldir ki?) Ancak Demokratlara Beyaz Saray'ı kazanma ve Temsilciler Meclisi'ni devirme şansı veriyor; Biden'ın onların listesinde bir çapa gibi yer alması koşuluyla birçok kişi bunu göz ardı etmeye hazırdı.
Sadece bu nedenle bile parti 24 saat öncesine göre daha iyi durumda.
Bu, bazı Demokratları heyecanlandıran, bazılarını da korkutan bir ihtimal.
Harris, başkan yardımcısı olarak, Başkan Biden'ın en olası siyasi varisiydi; Biden'ın pazar günü yokuş yukarı yeniden seçilme kampanyasını terk etmesi, mirasını birkaç yıl daha ilerletmesine neden olmuştu.
Demokrat Parti adaylığını Harris'e devretmek, partinin 19 Ağustos'ta başlayacak aday belirleme kurultayına az bir zaman kala ve 5 Kasım seçimlerine de kısa bir süre kala atabileceği en hızlı ve en hızlı adım olacak.
Biden'ın ülkenin ilk kadın, siyahi ve Asyalı Amerikalı başkan yardımcısını es geçmesi durumunda dikkate alınması gereken siyasi sonuçlar da vardı. Bu aşağılama, eski Başkan Trump'ın Demokrat tabanında anlamlı ilerlemeler sağladığı bir dönemde çekirdek seçmen kitlesinin çoğunu kızdırabilirdi.
Biden'ın yerine geçen Harris, kampanya hazinesini ve kampanya altyapısını otomatik olarak devralıyor. Sonuçta, Biden-Harris yeniden seçilme komitesiydi. Bu devir önemli. Başka bir Demokrat'ın bu kadar geç bir tarihte sıfırdan başlayarak uygulanabilir bir siyasi operasyon inşa ettiğini veya Beyaz Saray'ı kazanmak için gereken yüz milyonlarca doları topladığını görmek imkansız.
Ancak Harris'in Biden'a mantıksal bir alternatif olması, onu fikir birliğiyle seçilebilecek bir aday yapmıyor.
Bazıları, Kasım ayından önce iyileşmek için çok az zaman bırakan, hızla çekişmeli bir kavgaya dönüşecek şeyi romantikleştirerek, şimdi ile kongre arasında bir tür mini ön seçim yapılmasını tercih ederdi. Dikkat çekici bir paralellik, Başkan Lyndon B. Johnson'ın yeniden seçilmek yerine aniden kenara çekildiği 1968'dir. Demokratlar, sokaklarda kan aktığı ve tartışmalı aday, Başkan Yardımcısı Hubert Humphrey'nin Kasım ayında dar bir yenilgiye uğradığı Chicago'da bir araya geldiler.
İyisiyle kötüsüyle Harris'im.
Yükselişiyle ilgili bazı endişeler, Amerikan seçmenlerinin algıları ve ülkenin ırk ve cinsiyet konusundaki tutumuyla ilgilidir. Açıkça söylemek gerekirse, nüfusun belirli bir kesimi başkan olarak beyaz bir erkekten başkasını asla desteklemeyecektir. Bu ne kadar adaletsiz olsa da, Harris'in değiştirebileceği bir şey değil.
Öyleyse soru şu: Demokrat aday olarak sahneye çıkması başkanlık yarışının siyasi dinamiklerini nasıl değiştirecek? Detroit, Milwaukee ve Philadelphia'daki Siyah mahallelerindeki artan coşku, Michigan, Wisconsin ve Pennsylvania'nın kırsal kesimlerindeki beyaz desteğinin kaybını telafi edecek mi?
Önemli bir Siyah nüfusu olan Kuzey Karolina daha rekabetçi hale mi geliyor? Neredeyse tamamı beyaz ve ağırlıklı olarak kırsal olan New Hampshire ve Maine eyaletleri daha az rekabetçi hale mi geliyor?
Bunu bir süre bilemeyeceğiz ama Harris stratejistleri yakında kaynaklarını, başkan yardımcısının ve onun olası aday arkadaşının zamanını ve enerjisini nereye ve nasıl en iyi şekilde kullanacaklarına karar vermek zorunda kalacaklar.
Daha önemli bir soru ise başkan yardımcısının 2020'deki kasvetli Beyaz Saray adaylığından bu yana bir aday olarak gelişip gelişmediği. Demokratlar kesinlikle öyle umuyor.
Senato'da onlarca yılını Demokrat liderler için iletişim stratejisti olarak geçiren Jim Manley, “Kampanyası tam bir karmaşaydı,” dedi. “Bir dizi öfkeli suçlamayla çöktü ve bu süreçte birkaç stratejik hata yaptı… Bu sefer nasıl bir kampanya yürüteceği konusunda endişelerim var.”
2020'nin en büyük sorunu adayın kendisiydi.
Adaylığının tarihi niteliği büyük bir coşku yarattı. Ancak harekete geçirici bir konu veya güçlü bir ideolojik destek tabanından yoksun olduğu için bu heyecanı geliştirmeyi başaramadı.
Harris aday olarak çekingen ve yumuşaktı, sağlık hizmetleri ve diğer konulardaki pozisyonunu değiştirdi ve özellikle Boston Maratonu bombacısının hapishaneden oy kullanmasına izin verilip verilmemesi gibi siyasi açıdan çok açık bir konuyu savsakladı. (Harris tereddüt ettikten sonra hayır dedi.)
Tek bir oy bile kullanılmadan yarıştan çekildi, adaylığı ve siyasi vaadi duman gibi havaya uçtu. Harris'i aday arkadaşı yaparak Biden, Kaliforniya'nın genç senatörünü, hiç sevmediği Capitol Hill'in cehenneminden kurtardı.
Ancak Beyaz Saray'daki ilk yılları Harris'in siyasi imajına yardımcı olmadı. Göçmenlik de dahil olmak üzere zorlu bir konu portföyü verildi ve Biden'dan pek görünür bir yardım alamadı. Seçmenler Cumhuriyetçilerden onun “sınır çarı” rolünü nasıl mahvettiğine dair çok şey duymayı bekleyebilir.
Yönetimin başlarında bir dizi laf cambazlığı Harris'in güvenini sarstı ve bu da onu daha da çileden çıkaran daha fazla yanlış adım atmasına yol açtı. Seçmenler Cumhuriyetçilerden onun birçok erken gaf ve gevezeliği hakkında çok şey duymayı bekleyebilir.
Ancak Harris'in performansı zamanla, özellikle de eğilebileceği bir konu bulduktan sonra, iyileşti.
2022 Yüksek Mahkeme kararı Roe vs. Wade'i bozdu ve ulusal kürtaj hakkını elinden aldı, Harris'e başkan adayı olarak sahip olmadığı amacı sundu. Daha da önemlisi, kürtaj hakları için verilen mücadele Harris'i Cumhuriyetçilere karşı davayı kovuşturma rolüne soktu, bu da eski mahkeme salonu davacısı için tanıdık ve rahattı.
Hiç şüphe yok ki, Yüksek Mahkeme kararının mimarı olan ve talihsiz Biden'a yaptığı gibi kendisini de ezmesi muhtemel olmayan Trump'la tartışmayı dört gözle bekliyor. Kariyer savcısı ile hüküm giymiş suçlu arasındaki karşıtlık Demokratların yapmak istediği bir şey.
Tüm bunlara rağmen Harris berbat bir aday olabilir. Belki de 2020 bir istisna değildi. Belki de Harris'in olabileceği en iyi şey budur.
Ancak Biden'ın Haziran ayındaki kader belirleyici tartışmadaki çöküşünden sonra Demokratlar yalnızca kötü seçeneklerle karşı karşıya kaldı. 81 yaşındaki ve kendini gösteren başkanın Trump'a kaybetmesi neredeyse kesin gibi görünüyordu, belki de oldukça kötü bir şekilde, Temsilciler Meclisi ve Senato'daki Demokrat adayları da kendisiyle birlikte aşağı çekti.
Bir şans vermeye ne dersiniz?
Harris, Trump'la yüzleşmek için mükemmel bir aday olmayabilir. (Etten kemikten yapılmış hangi aday mükemmeldir ki?) Ancak Demokratlara Beyaz Saray'ı kazanma ve Temsilciler Meclisi'ni devirme şansı veriyor; Biden'ın onların listesinde bir çapa gibi yer alması koşuluyla birçok kişi bunu göz ardı etmeye hazırdı.
Sadece bu nedenle bile parti 24 saat öncesine göre daha iyi durumda.