PRAYAGRAJ: Eyalet hükümetinin eyaletteki eğitimi iyileştirmeye güçlü bir şekilde odaklanmasının ortasında, Hindistan Komptrolörü ve Genel Denetçisi tarafından hazırlanan ve 22 Şubat’ta eyalet meclisine sunulan bir rapor, eyaletin yüksek öğretim kurumlarındaki ciddi eksiklikler hakkında ciltler dolusu konuşuyor.
Rapor, 2014’ten 2020’ye kadar olan dönemi kapsayan, yüksek öğretimdeki sonuçların performans denetimini kapsamaktadır.
İki Üniversite: Mahatma Gandhi Kashi Vidyapeeth, Varanasi (MGKV) ve University of Lucknow (UoL) – Ayrıntılı araştırma için bu üniversitelere bağlı 10 kolej ile birlikte seçilmiştir. Cuma günü medyaya konuşan Baş Muhasebeci BK Mohanty, kapsamlı raporun önemli noktalarını paylaştı.
Denetim raporu, Üniversite Ödenek Komisyonu’ndaki (UGC) belirli hükümlere rağmen, test edilen üniversitelerin – MGKV ve UoL – üye özel kolejleri için ücret yapısını onaylamadığını belirtiyor. Denetim, eyalet hükümeti tarafından bir yürütme emriyle belirlenen öğrenim ücretlerine, denetim sırasında denetlenen birçok yüksek öğretim kurumunun uymadığını tespit etti. MGKV’deki öğrencilerin yalnızca %73 ila %80’i ve UoL’deki öğrencilerin %56 ila %67’si 2017-20’de sosyal hizmetler tarafından sağlanan mezuniyet sonrası burslardan yararlandı. 2019-2020’de MGKV ve UoL’deki sınıfların sırasıyla yalnızca %29 ve %17’si ICT için uygundu.
2014-15’ten 2019-20’ye (2018-19 hariç), MGKV’de birkaç kursun sonuçları 273 güne kadar ertelendi. Denetim sırasında analiz edildiği üzere, sonuçlar 2017-2020’de UoL’de 175 güne ertelendi.
Rapor, devletin üniversite/kolej açmak için özel bir politikası olmadığını söylüyor. Yüksek Öğrenim Dairesi’nin idari kontrolü altındaki devlet üniversiteleri, özel üniversiteler ve devlet ve devlet destekli kolejlerin sayısı 2016-17 arasında durgundu. Ancak, kendi kendini finanse eden kolejlerin sayısı 2016-2017’de 5.377’den 2019-20’de 6.682’ye yükseldi. Benzer şekilde, 2019-2020’de eyaletin brüt okullaşma oranı (GER), tüm Hindistan ortalamasından (%27,10) daha düşüktü (%25,30). Devlet üniversitelerinin/kolejlerinin hiçbiri Hindistan’ın en iyi 100 yüksek öğretim kurumu (HEI) arasında yer almadı. yalnızca %8,47’si (498 ITE) o 2018-2019’da NAAC değerlendirmesi olan eyalette, 2019-2020’de daha da %2,60’a düşürüldü (yani 183 yüksek öğretim kurumu). Bunlardan sadece 29’u (%0,40) ‘A’ derecesi ile akredite edilmiştir.
Rahatsız edici gerçek şuydu ki, beş bölgede devlet eğitimi yoktu ve diğer beş bölgede devlet ya da karma eğitim yoktu. Ayrıca, 20 ilçede devlet veya devlet dışı yardımlı kız kolejleri yoktu. Kayıt seviyesi ayrıca 2015-16’da 94,88 bin öğrenciden 2019-20’de 90,61 bin öğrenciye istikrarlı bir düşüş gösterdi. Rapora göre, kolej başına ortalama kayıt 2015-2016’da 1.830 öğrenciden 2019-20’de 1.261 öğrenciye düştü.
Diğer bir rahatsız edici gerçek ise, 2019-2020’de devlet kolejlerinde öğrenci-öğretmen oranının (STR) öngörülen 20:1 oranına karşı 49:1 olması. Ayrıca 2014-2020 yıllarında üniversite dışında yükseköğretime giden veya aynı üniversitede kolej veya yükseköğretime devam eden öğrencilerin verileri tutulmamıştır. Ayrıca, üniversitelerdeki yönetim organları, boş üye kontenjanları ve gerekli toplantıların yapılmaması nedeniyle düzgün çalışmıyordu.