Prayagraj: Çarşamba günü Allahabad yüksek mahkemesi, Anjuman Intezamia Masajid (AIM) tarafından reddedilen beş Hindu kadının açtığı davanın uygulanabilirliğine yönelik itirazları bozan Varanasi mahkemesi kararına itiraz eden bir medeni hukuk inceleme dilekçesini dinlemeye devam edecek. düzenli olarak ibadet etmek Shringar Gauri ve Varanasi’deki Gyanvapi Camii’ndeki diğer tanrılar.
Belirlenen tarihte davanın duruşmasına Salı günü devam edildi. Ancak, kısa bir duruşmadan sonra Yargıç JJ Münir bu konunun 30 Kasım’da tekrar görüşülmek üzere sunulmasına karar verdi.
Bölge Yargıcı Varanasi, 12 Eylül’de, Gyanvapi Camii’nin yönetim komitesi olan AIM’nin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun (CPC) 7. Kural 11. Kuralı uyarınca yaptığı savunmayı reddetmişti.
AIM savunmasını reddeden Bölge Yargıcı Varanasi, davacıların (beş Hindu kadın) davasının 1991 tarihli İbadet Yerleri (Özel Hükümler) Kanunu, 1995 tarihli Vakıf Kanunu ve UP tarafından engellenmediğini kaydetmiştir. Sri Kashi AIM tarafından talep edildiği şekliyle Vishwanath Temple Act, 1983.
Mevcut inceleme dilekçesi, AIM tarafından Yüksek Mahkeme’ye sunulmuş ve 12 Eylül kararına aşağıdaki mahkeme önündeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığı ve hiçbir davanın açılamamasını öngördüğü gerekçesiyle itiraz edilmiştir. 15 Ağustos 1947’de var olan herhangi bir dini mekanın dönüştürülmesi için getirildi.
1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası, dini yerlerin karakterinin bağımsızlıktan sonra yasal işlemler yoluyla bile değiştirilmesini yasaklamaktadır.
Belirlenen tarihte davanın duruşmasına Salı günü devam edildi. Ancak, kısa bir duruşmadan sonra Yargıç JJ Münir bu konunun 30 Kasım’da tekrar görüşülmek üzere sunulmasına karar verdi.
Bölge Yargıcı Varanasi, 12 Eylül’de, Gyanvapi Camii’nin yönetim komitesi olan AIM’nin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun (CPC) 7. Kural 11. Kuralı uyarınca yaptığı savunmayı reddetmişti.
AIM savunmasını reddeden Bölge Yargıcı Varanasi, davacıların (beş Hindu kadın) davasının 1991 tarihli İbadet Yerleri (Özel Hükümler) Kanunu, 1995 tarihli Vakıf Kanunu ve UP tarafından engellenmediğini kaydetmiştir. Sri Kashi AIM tarafından talep edildiği şekliyle Vishwanath Temple Act, 1983.
Mevcut inceleme dilekçesi, AIM tarafından Yüksek Mahkeme’ye sunulmuş ve 12 Eylül kararına aşağıdaki mahkeme önündeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığı ve hiçbir davanın açılamamasını öngördüğü gerekçesiyle itiraz edilmiştir. 15 Ağustos 1947’de var olan herhangi bir dini mekanın dönüştürülmesi için getirildi.
1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası, dini yerlerin karakterinin bağımsızlıktan sonra yasal işlemler yoluyla bile değiştirilmesini yasaklamaktadır.