Prayagraj: Anjuman Intezamia Masajid (AIM) tarafından yapılan sivil inceleme talebinde — Gyanvapi Camii Yönetimi komisyon – düzenli ibadet arayan davada Shringar Gauri ve Varanasi’deki Gyanvapi Camii’ndeki diğer tanrılar, Hindu tarafının avukatı Salı günü, Danimarkalı bir Muhammed’in 1937 yılında Gyanvapi mescidi kompleksi ile ilgili davada bahsedilen mülkün bir vakıf mülkü olarak ilan edilmesi gerektiğini beyan etmek için dava açtığını savundu. Ancak avukat, bu mahkemenin bile Hinduların o bölgede düzenli olarak puja düzenlediğini ve İngiliz hükümetinin bile böyle söylediğini kabul ettiğini ekledi.
Hindu tarafı ayrıca, Hindu topluluğundan hiç kimse bu davada taraf olmadığı için Deen Mohammad davasının mevcut yargılamalarda uygulanamayacağını savundu.
Daha önce, belirli bir aşamada, Hindu tarafını temsil eden danışman, yalnızca tartışmalı alandaki tapınağın yıkılmasıyla, söz konusu arazinin tapınak arazisi niteliğini kaybetmeyeceğini ve bu şekilde ibadet yerleri yasasının çıkarılacağını iddia etmişti. Tapınak söz konusu arazide yıkılmadan önce, Hindistan’ın bağımsızlığından çok önce var olduğu için bu durumda geçerli olmayabilir.
Daha önce, Gyanvapi Camii’nin Yönetim Komitesi olan Davacı Anjuman Intezamia Masajid (AIM) Hindu tarafından iddiaya karşı çıkmış ve aşağıdaki mahkeme önündeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığını ileri sürmüştü. 15 Ağustos 1947’de var olan bir dini yerin dönüştürülmesi için dava açılamaz. Şimdi Allahabad Yüksek Mahkemesi, Varanasi’nin suçlamaların kabulüne itiraz eden bir mahkeme kararına itiraz eden AIM dilekçesini 14 Aralık’ta görmeye devam edecek. Varanasi’deki Gyanvapi Camii’nde Shringar Gauri ve diğer tanrılara düzenli olarak ibadet etmek için izin isteyen beş Hindu kadın tarafından açıldı.
Belirlenen tarihte davanın duruşmasına Salı günü devam edildi. Ancak, kısa bir duruşmanın ardından, Yargıç JJ Munir, bu davanın 14 Aralık’ta tekrar görüşülmek üzere sunulmasına karar verdi. Daha önce, 12 Eylül’de, Bölge Yargıcı Varanasi, AIM’nin, beş Hindu davacı tarafından açılan davanın icrasına itiraz eden Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (CPC) Emir 7 Kural 11 uyarınca yaptığı savunmayı reddetmişti.
Bölge Yargıcı Varanasi, AIM’in savunmasını reddederken, davacıların (beş Hindu kadın) davasının 1991 tarihli İbadet Yerleri (Özel Hükümler) Kanunu, 1995 tarihli Vakıf Kanunu ve YUKARI Shri Kashi Vishwanath -Tapınak. AIM tarafından talep edildiği şekliyle 1983 Yasası. Mevcut sivil inceleme dilekçesi, AIM tarafından Yargıtay’da açılmış ve 12 Eylül kararına aşağıdaki mahkemedeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığı ve hiçbir davanın açılamayacağına hükmettiği gerekçesiyle itiraz edilmiştir. 15 Ağustos 1947’de var olan herhangi bir dini sitenin dönüştürülmesi için sunuldu.
1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası, dini yerlerin karakterinin bağımsızlıktan sonra yasal işlemler yoluyla bile değiştirilmesini yasaklamaktadır.
Hindu tarafı ayrıca, Hindu topluluğundan hiç kimse bu davada taraf olmadığı için Deen Mohammad davasının mevcut yargılamalarda uygulanamayacağını savundu.
Daha önce, belirli bir aşamada, Hindu tarafını temsil eden danışman, yalnızca tartışmalı alandaki tapınağın yıkılmasıyla, söz konusu arazinin tapınak arazisi niteliğini kaybetmeyeceğini ve bu şekilde ibadet yerleri yasasının çıkarılacağını iddia etmişti. Tapınak söz konusu arazide yıkılmadan önce, Hindistan’ın bağımsızlığından çok önce var olduğu için bu durumda geçerli olmayabilir.
Daha önce, Gyanvapi Camii’nin Yönetim Komitesi olan Davacı Anjuman Intezamia Masajid (AIM) Hindu tarafından iddiaya karşı çıkmış ve aşağıdaki mahkeme önündeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığını ileri sürmüştü. 15 Ağustos 1947’de var olan bir dini yerin dönüştürülmesi için dava açılamaz. Şimdi Allahabad Yüksek Mahkemesi, Varanasi’nin suçlamaların kabulüne itiraz eden bir mahkeme kararına itiraz eden AIM dilekçesini 14 Aralık’ta görmeye devam edecek. Varanasi’deki Gyanvapi Camii’nde Shringar Gauri ve diğer tanrılara düzenli olarak ibadet etmek için izin isteyen beş Hindu kadın tarafından açıldı.
Belirlenen tarihte davanın duruşmasına Salı günü devam edildi. Ancak, kısa bir duruşmanın ardından, Yargıç JJ Munir, bu davanın 14 Aralık’ta tekrar görüşülmek üzere sunulmasına karar verdi. Daha önce, 12 Eylül’de, Bölge Yargıcı Varanasi, AIM’nin, beş Hindu davacı tarafından açılan davanın icrasına itiraz eden Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (CPC) Emir 7 Kural 11 uyarınca yaptığı savunmayı reddetmişti.
Bölge Yargıcı Varanasi, AIM’in savunmasını reddederken, davacıların (beş Hindu kadın) davasının 1991 tarihli İbadet Yerleri (Özel Hükümler) Kanunu, 1995 tarihli Vakıf Kanunu ve YUKARI Shri Kashi Vishwanath -Tapınak. AIM tarafından talep edildiği şekliyle 1983 Yasası. Mevcut sivil inceleme dilekçesi, AIM tarafından Yargıtay’da açılmış ve 12 Eylül kararına aşağıdaki mahkemedeki davanın 1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası uyarınca zaman aşımına uğradığı ve hiçbir davanın açılamayacağına hükmettiği gerekçesiyle itiraz edilmiştir. 15 Ağustos 1947’de var olan herhangi bir dini sitenin dönüştürülmesi için sunuldu.
1991 tarihli İbadet Yerleri Yasası, dini yerlerin karakterinin bağımsızlıktan sonra yasal işlemler yoluyla bile değiştirilmesini yasaklamaktadır.