Gerçek dünya koşullarında kullanılan iki gişe rekorları kıran ilacın ilk karşılaştırmasında, Mounjaro kullanan kişiler Ozempic kullananlara kıyasla önemli ölçüde daha fazla kilo verdi ve hastalar ilaçları almaya devam ettikçe fark da büyüdü.
Üç ay boyunca haftalık enjeksiyonlar uygulandıktan sonra Ozempic kullanan hastalar vücut ağırlıklarının ortalama %3,6'sını kaybederken, Mounjaro kullananlar ortalama %5,9 kaybetti.
Altı aylık süreçte Ozempic hastalarının ortalama kilo kaybı %5,8 olurken, Mounjaro hastalarının ortalama kilo kaybı %10,1 oldu.
Ve tam bir yıl geçtiğinde, Ozempic kullananlar ortalama %8,3 kilo verirken, Mounjaro kullananlar ortalama %15,3 kilo vermişti.
Analizi gerçekleştiren araştırmacılar ayrıca, Ozempic kullanan kişilerle karşılaştırıldığında Mounjaro kullananların başlangıçtaki kilolarının en az %10'unu kaybetme olasılıklarının 2,5 kat daha fazla olduğunu ve ilacı kullanmaya başladıktan sonraki ilk yılda kilolarının en az %15'ini kaybetme olasılıklarının üç kattan fazla olduğunu buldu.
Bulgular pazartesi günü JAMA Internal Medicine'de yayımlandı.
Dr. Matthew FreebyUCLA Geffen Tıp Fakültesi'ndeki Gonda Diyabet Merkezi'nin yöneticisi ve endokrinolog olan Dr.
Araştırmaya dahil olmayan Freeby, “Kilo kaybı ve Tip 2 diyabet hastalarında şeker düşürme açısından Ozempic'e kıyasla Mounjaro'da daha güçlü etkiler görüyoruz” dedi.
Her iki ilaç da diyabetli kişilerin kan şekerlerini kontrol altında tutmalarına yardımcı olmak için ABD Gıda ve İlaç Dairesi tarafından onaylandı. Glukagon benzeri peptit 1 veya GLP-1 adı verilen bir hormonu taklit ederek vücudun insülin üretimini artırır, sindirimi yavaşlatır, tokluk hissini artırır ve iştahı azaltır.
Mounjaro ayrıca glikoz bağımlı insülinotropik peptit veya GIP adı verilen ilgili bir hormonu da taklit ediyor.
İlaçlar klinik deneylerde plasebolara karşı test edildiğinde, her ikisi de hastaların önemli miktarda kilo vermesine yardımcı oldu. Mounjaro'nun aktif bileşeni olan Tirzepatide, Ozempic'in aktif bileşeni olan semaglutide'den daha etkili görünüyordu. Ancak deneyler aynı koşullar altında yürütülmediğinden, sonuçlar doğrudan karşılaştırılabilir değil.
30 sağlık sistemine ait bir sağlık verisi ve analitiği şirketi olan Truveta'dan araştırmacılar, elektronik sağlık kayıtlarından oluşan hazinelerini inceleyerek bu sorunu çözmeye çalıştılar. Çalışma ayrıca, hastaların genellikle ücretsiz ilaç, düzenli kontroller ve diğer destek türleri sağlayan idealize edilmiş bir klinik deneme ortamının dışında nasıl idare ettiğini görme şansı verdi.
Araştırmacılar, veritabanlarının yardımıyla Mayıs 2022 (Mounjaro'nun FDA onayı almak için Ozempic'e katıldığı ay) ile Eylül 2023 arasında her iki ilaç için ilk reçetelerini dolduran kişileri tespit edebildiler. Hastaların çalışmaya dahil edilmeleri için Tip 2 diyabet hastası olmaları gerekmiyordu ancak aşırı kilolu (en az 27 vücut kitle indeksine sahip) veya obez (en az 30 BMI'ye sahip) olmaları gerekiyordu.
Truveta ekibi, çalışmaya dahil edilmek için tüm kriterleri karşılayan 30'dan fazla eyalette yaklaşık 41.000 kişi buldu. Ozempic hastaları Mounjaro hastalarını 3'e 1 oranında geride bıraktığından, araştırmacılar yaş, ırk, gelir, sağlık geçmişi ve diğer faktörler hakkındaki bilgileri kullanarak Mounjaro hastalarıyla en yakın eşleşen bir Ozempic hasta grubu oluşturdular. Sonuç, iki ilaç arasında eşit olarak bölünmüş yaklaşık 18.400 kişilik bir nüfustu.
İlk ilaç dozlarından önce, her iki gruptaki kişilerin ortalama ağırlığı 243 pound idi. Ancak iki grubun birbirinden ayrılması uzun sürmedi.
Truveta ekibi, sonuçları çarpıtabilecek ölçülmemiş etkileri hesaba kattıktan sonra, Mounjaro hastalarında kaybedilen kilo miktarının üç ay sonra Ozempic hastalarına kıyasla 2,4 puan, altı ay sonra 4,3 puan ve bir yıl sonra ise 6,9 puan daha yüksek olduğunu buldu.
Mounjaro ayrıca, bir ilacı kullanmaya başladıktan sonraki bir yıl içinde çeşitli dönüm noktalarına ulaşan kişi sayısı bakımından Ozempic'i geride bıraktı.
Mounjaro hastalarının yaklaşık %82'si vücut ağırlıklarının en az %5'ini kaybederken, Ozempic alan hastaların %67'si kaybetti. Benzer şekilde, Mounjaro hastalarının %62'si ve Ozempic hastalarının %37'si başlangıç kilolarının en az %10'unu kaybederken, Mounjaro hastalarının %42'si ve Ozempic hastalarının %18'i başlangıç kilolarının en az %15'ini kaybetti.
Araştırmacılar iki ilacın biyolojik mekanizmalarını incelemediler ancak Truveta Research'ün baş uygulamalı bilim insanı ve araştırmanın lideri Tricia Rodriguez, Mounjaro'nun tek yönlü değil iki yönlü çalışması nedeniyle daha etkili olabileceğini söyledi.
Etkililikteki büyük fark, her iki gruptaki hastalar için nadir görülen bağırsak tıkanıklığı ve pankreatit gibi orta veya şiddetli yan etki oranlarında ölçülebilir bir farkla birlikte değildi. Araştırmacılar, mide bulantısı ve kusma gibi daha hafif sorunların riskini karşılaştırmadılar çünkü insanlar bunları doktorlarına bildirmeyebilirler, dedi Rodriguez.
Araştırmacılar, Tip 2 diyabetli hastaların hangi ilacı aldıklarına bakılmaksızın, hastalığı olmayan hastalardan daha az kilo verdiklerini buldu. Freeby, bunun, belirli diyabet tedavilerinin kilo alımına neden olabilmesi ve bazı hastaların kan şekerlerinin çok düşmesini önlemek için gün boyunca daha fazla yemek yemesiyle açıklanabileceğini söyledi.
Rodriguez, zayıflama amacıyla Ozempic veya Mounjaro reçete eden kişilerin, pahalı olsa veya rahatsız edici yan etkilere neden olsa bile ilacı almaya devam etme konusunda daha fazla motive olmuş olabileceklerini veya kilo kaybını destekleyen diğer davranışları benimseme olasılıklarının daha yüksek olabileceğini söyledi.
Bunu çözmenin “gelecekteki araştırmalar için kritik bir konu” olduğunu söyledi.
Şu anda Ozempic kullanan kişilerin aklında muhtemelen daha acil bir soru vardır: Mounjaro'ya geçmeli miyim?
Dr. Nick StuckyProvidence Portland Tıp Merkezi'nde bulaşıcı hastalıklar uzmanı ve çalışmanın kıdemli yazarı olan , sonuçların tek başına hastaların kendileri için işe yarayan bir ilacı almayı bırakmalarına neden olmaması gerektiğini söyledi. Yan etki riski, sigorta kapsamı ve ilaç bulunabilirliği de dikkate alınması gereken şeylerdir.
Truveta'nın araştırma başkan yardımcısı olan Stucky, “Tirzepatid, semaglutid'den önemli ölçüde daha etkili olmakla birlikte, her iki ilacı kullanan hastalar önemli miktarda kilo kaybı yaşadı” dedi.
Freeby de bu görüşe katılıyor.
“Birisi ilaçla iyi gidiyorsa, neden ortalığı karıştırıyorsunuz?” dedi.
Freeby, Ozempic'in (ve FDA tarafından kilo kaybı için özel olarak onaylanmış kardeş ilacı Wegovy'nin) Mounjaro'ya (ve kilo kaybı muadili olan Zepbound'a) göre en azından bir avantajı olduğunu sözlerine ekledi: Klinik çalışmalarda, Ozempic'in kalp krizi, felç ve diğer kardiyovasküler sorunların yanı sıra böbrek yetmezliği riskini de azalttığı gösterildi.
“Bu noktada, Mounjaro'nun ikincil sonuçlarına ilişkin elimizde çok fazla veri yok” dedi.
Üç ay boyunca haftalık enjeksiyonlar uygulandıktan sonra Ozempic kullanan hastalar vücut ağırlıklarının ortalama %3,6'sını kaybederken, Mounjaro kullananlar ortalama %5,9 kaybetti.
Altı aylık süreçte Ozempic hastalarının ortalama kilo kaybı %5,8 olurken, Mounjaro hastalarının ortalama kilo kaybı %10,1 oldu.
Ve tam bir yıl geçtiğinde, Ozempic kullananlar ortalama %8,3 kilo verirken, Mounjaro kullananlar ortalama %15,3 kilo vermişti.
Analizi gerçekleştiren araştırmacılar ayrıca, Ozempic kullanan kişilerle karşılaştırıldığında Mounjaro kullananların başlangıçtaki kilolarının en az %10'unu kaybetme olasılıklarının 2,5 kat daha fazla olduğunu ve ilacı kullanmaya başladıktan sonraki ilk yılda kilolarının en az %15'ini kaybetme olasılıklarının üç kattan fazla olduğunu buldu.
Bulgular pazartesi günü JAMA Internal Medicine'de yayımlandı.
Dr. Matthew FreebyUCLA Geffen Tıp Fakültesi'ndeki Gonda Diyabet Merkezi'nin yöneticisi ve endokrinolog olan Dr.
Araştırmaya dahil olmayan Freeby, “Kilo kaybı ve Tip 2 diyabet hastalarında şeker düşürme açısından Ozempic'e kıyasla Mounjaro'da daha güçlü etkiler görüyoruz” dedi.
Her iki ilaç da diyabetli kişilerin kan şekerlerini kontrol altında tutmalarına yardımcı olmak için ABD Gıda ve İlaç Dairesi tarafından onaylandı. Glukagon benzeri peptit 1 veya GLP-1 adı verilen bir hormonu taklit ederek vücudun insülin üretimini artırır, sindirimi yavaşlatır, tokluk hissini artırır ve iştahı azaltır.
Mounjaro ayrıca glikoz bağımlı insülinotropik peptit veya GIP adı verilen ilgili bir hormonu da taklit ediyor.
İlaçlar klinik deneylerde plasebolara karşı test edildiğinde, her ikisi de hastaların önemli miktarda kilo vermesine yardımcı oldu. Mounjaro'nun aktif bileşeni olan Tirzepatide, Ozempic'in aktif bileşeni olan semaglutide'den daha etkili görünüyordu. Ancak deneyler aynı koşullar altında yürütülmediğinden, sonuçlar doğrudan karşılaştırılabilir değil.
30 sağlık sistemine ait bir sağlık verisi ve analitiği şirketi olan Truveta'dan araştırmacılar, elektronik sağlık kayıtlarından oluşan hazinelerini inceleyerek bu sorunu çözmeye çalıştılar. Çalışma ayrıca, hastaların genellikle ücretsiz ilaç, düzenli kontroller ve diğer destek türleri sağlayan idealize edilmiş bir klinik deneme ortamının dışında nasıl idare ettiğini görme şansı verdi.
Araştırmacılar, veritabanlarının yardımıyla Mayıs 2022 (Mounjaro'nun FDA onayı almak için Ozempic'e katıldığı ay) ile Eylül 2023 arasında her iki ilaç için ilk reçetelerini dolduran kişileri tespit edebildiler. Hastaların çalışmaya dahil edilmeleri için Tip 2 diyabet hastası olmaları gerekmiyordu ancak aşırı kilolu (en az 27 vücut kitle indeksine sahip) veya obez (en az 30 BMI'ye sahip) olmaları gerekiyordu.
Truveta ekibi, çalışmaya dahil edilmek için tüm kriterleri karşılayan 30'dan fazla eyalette yaklaşık 41.000 kişi buldu. Ozempic hastaları Mounjaro hastalarını 3'e 1 oranında geride bıraktığından, araştırmacılar yaş, ırk, gelir, sağlık geçmişi ve diğer faktörler hakkındaki bilgileri kullanarak Mounjaro hastalarıyla en yakın eşleşen bir Ozempic hasta grubu oluşturdular. Sonuç, iki ilaç arasında eşit olarak bölünmüş yaklaşık 18.400 kişilik bir nüfustu.
İlk ilaç dozlarından önce, her iki gruptaki kişilerin ortalama ağırlığı 243 pound idi. Ancak iki grubun birbirinden ayrılması uzun sürmedi.
Truveta ekibi, sonuçları çarpıtabilecek ölçülmemiş etkileri hesaba kattıktan sonra, Mounjaro hastalarında kaybedilen kilo miktarının üç ay sonra Ozempic hastalarına kıyasla 2,4 puan, altı ay sonra 4,3 puan ve bir yıl sonra ise 6,9 puan daha yüksek olduğunu buldu.
Mounjaro ayrıca, bir ilacı kullanmaya başladıktan sonraki bir yıl içinde çeşitli dönüm noktalarına ulaşan kişi sayısı bakımından Ozempic'i geride bıraktı.
Mounjaro hastalarının yaklaşık %82'si vücut ağırlıklarının en az %5'ini kaybederken, Ozempic alan hastaların %67'si kaybetti. Benzer şekilde, Mounjaro hastalarının %62'si ve Ozempic hastalarının %37'si başlangıç kilolarının en az %10'unu kaybederken, Mounjaro hastalarının %42'si ve Ozempic hastalarının %18'i başlangıç kilolarının en az %15'ini kaybetti.
Araştırmacılar iki ilacın biyolojik mekanizmalarını incelemediler ancak Truveta Research'ün baş uygulamalı bilim insanı ve araştırmanın lideri Tricia Rodriguez, Mounjaro'nun tek yönlü değil iki yönlü çalışması nedeniyle daha etkili olabileceğini söyledi.
Etkililikteki büyük fark, her iki gruptaki hastalar için nadir görülen bağırsak tıkanıklığı ve pankreatit gibi orta veya şiddetli yan etki oranlarında ölçülebilir bir farkla birlikte değildi. Araştırmacılar, mide bulantısı ve kusma gibi daha hafif sorunların riskini karşılaştırmadılar çünkü insanlar bunları doktorlarına bildirmeyebilirler, dedi Rodriguez.
Araştırmacılar, Tip 2 diyabetli hastaların hangi ilacı aldıklarına bakılmaksızın, hastalığı olmayan hastalardan daha az kilo verdiklerini buldu. Freeby, bunun, belirli diyabet tedavilerinin kilo alımına neden olabilmesi ve bazı hastaların kan şekerlerinin çok düşmesini önlemek için gün boyunca daha fazla yemek yemesiyle açıklanabileceğini söyledi.
Rodriguez, zayıflama amacıyla Ozempic veya Mounjaro reçete eden kişilerin, pahalı olsa veya rahatsız edici yan etkilere neden olsa bile ilacı almaya devam etme konusunda daha fazla motive olmuş olabileceklerini veya kilo kaybını destekleyen diğer davranışları benimseme olasılıklarının daha yüksek olabileceğini söyledi.
Bunu çözmenin “gelecekteki araştırmalar için kritik bir konu” olduğunu söyledi.
Şu anda Ozempic kullanan kişilerin aklında muhtemelen daha acil bir soru vardır: Mounjaro'ya geçmeli miyim?
Dr. Nick StuckyProvidence Portland Tıp Merkezi'nde bulaşıcı hastalıklar uzmanı ve çalışmanın kıdemli yazarı olan , sonuçların tek başına hastaların kendileri için işe yarayan bir ilacı almayı bırakmalarına neden olmaması gerektiğini söyledi. Yan etki riski, sigorta kapsamı ve ilaç bulunabilirliği de dikkate alınması gereken şeylerdir.
Truveta'nın araştırma başkan yardımcısı olan Stucky, “Tirzepatid, semaglutid'den önemli ölçüde daha etkili olmakla birlikte, her iki ilacı kullanan hastalar önemli miktarda kilo kaybı yaşadı” dedi.
Freeby de bu görüşe katılıyor.
“Birisi ilaçla iyi gidiyorsa, neden ortalığı karıştırıyorsunuz?” dedi.
Freeby, Ozempic'in (ve FDA tarafından kilo kaybı için özel olarak onaylanmış kardeş ilacı Wegovy'nin) Mounjaro'ya (ve kilo kaybı muadili olan Zepbound'a) göre en azından bir avantajı olduğunu sözlerine ekledi: Klinik çalışmalarda, Ozempic'in kalp krizi, felç ve diğer kardiyovasküler sorunların yanı sıra böbrek yetmezliği riskini de azalttığı gösterildi.
“Bu noktada, Mounjaro'nun ikincil sonuçlarına ilişkin elimizde çok fazla veri yok” dedi.